学于趣字帖
编辑
共 页
我
闻
为
咨
嗟
,
此
语
深
非
仁
。
斯
言
既
笃
信
,
诗
礼
不
復
闻
。
三
牛
对
马
岭
,
有
井
无
贵
人
。
盛
言
汉
廷
尉
,
有
语
诒
乡
邻
。
衣
冠
杳
不
报
,
敢
问
夫
何
因
。
溪
山
秀
且
清
,
湛
碧
高
嶙
峋
。
我
因
沿
檄
来
,
暇
日
聊
咨
询
。
士
子
独
希
少
,
锥
刀
事
艰
辛
。
无
室
不
盐
烟
,
无
民
不
樵
薪
。
云
安
古
汤
溪
,
□
□
□
□
滨
。
宋
·
王
日
翚
云
安
监
劝
学
诗
为
言
听
我
语
,
蜀
氏
初
顽
嚣
。
不
知
非
格
言
,
野
老
相
因
循
。
前
贤
不
知
慕
,
俚
语
常
书
绅
。
如
何
三
百
年
,
自
弃
甘
煨
尘
。
后
生
宜
可
畏
,
况
逢
尧
舜
辰
。
遗
诰
尚
可
考
,
苗
裔
亦
诜
诜
。
唐
皇
上
柱
国
,
僞
蜀
掌
丝
纶
。
斯
民
有
幸
氏
,
贵
岂
无
足
尊
。
安
得
鄙
俚
语
,
千
载
愚
斯
民
。
既
禀
神
灵
姿
,
宁
非
贤
圣
伦
。
因
言
廷
尉
者
,
其
生
岂
不
神
。
儒
风
一
旦
扫
,
有
甚
遭
烧
焚
。
不
勤
如
不
学
,
勤
学
始
成
身
。
又
当
听
我
言
,
既
学
须
能
勤
。
蜀
学
乃
孤
陋
,
师
友
须
隆
亲
。
公
侯
宁
有
种
,
自
致
唯
斯
文
。
亦
非
好
辩
者
,
示
劝
聊
谆
谆
。
我
虽
非
文
翁
,
志
使
风
俗
淳
。
琢
磨
始
成
器
,
匪
即
为
荆
榛
。
乃
知
汤
溪
上
,
未
必
无
国
珍
。
自
尔
吾
蜀
士
,
文
学
多
彬
彬
。
词
章
霭
当
世
,
至
今
耀
清
芬
。
英
才
出
王
马
,
继
世
扬
子
云
。
文
翁
为
益
州
,
化
蜀
与
维
新
。
一
成
诗
礼
乡
,
举
充
观
国
宾
。
会
观
集
岁
后
,
俊
造
来
誾
誾
。
十
室
有
忠
信
,
见
者
希
能
遵
。
如
不
学
为
名
,
不
如
復
煎
熏
。
唯
恐
学
不
至
,
学
必
无
沈
沦
。
穷
兮
世
巨
儒
,
达
兮
国
名
臣
。
加载字体文件中...
字体文件较大,请耐心等候...